10-04-2015, 00:00
Przygotowanie przedmiotu zgodnie z potrzebami konstruktora wymaga stosowania różnych metod obróbki skrawaniem. Zastosowanie nowych technologii pozwala na uzyskanie dużej dokładności każdej z nich.
Obróbka skrawaniem stanowi obecnie najczęstszy sposób kształtowania „na gotowo” przedmiotów obrabianych o takich wymaganiach w zakresie dokładności wymiarowej i chropowatości powierzchni, których nie da się osiągnąć, stosując popularne techniki wytwarzania. Obróbka wiórowa jest przy tym zalecana, gdy zastosowanie innych technik wytwarzania nie jest ekonomiczne. W zależności od sposobu skrawania rozróżnia się m.in.: toczenie, struganie, frezowanie, wiercenie koordynacyjne, rozwiercanie, szlifowanie oraz wiele innych sposobów obróbki ściernej.
Podczas frezowania w ruch obrotowy wprawiany jest nóż, natomiast przedmiot jest do niego zbliżany. Specjaliści wydzielają kilka rodzajów frezowania, między innymi czołowe, planetarne i wgłębne, które różnią się ruchem narzędzia i przedmiotu. W tym typie obróbki charakterystyczną cechą jest to, że nóż posiada wiele ostrzy, które pracują jedno po drugim. Frezowaniu poddaje się nie tylko metale, lecz także tworzywo sztuczne i drewno. Dzięki tej metodzie można stworzyć przedmioty o nieregularnym kształcie, takie jak koła zębate, gwinty i powierzchnie wszelkiego rodzaju. Do stworzenia niewielkiego przedmiotu wystarcza frezarka stołowa, a przedmiot popychany jest siłą mięśni. W przypadku większych projektów stosuje się tokarki wspornikowe, które przemieszczają przedmiot za pomocą silnika.
Podczas obróbki skrawaniem operator przeprowadza najczęściej operacje wiercenia. Wiercenie koordynacyjne polega na zastosowaniu wiertarki, która automatycznie przesuwa się podczas wykonywania kolejnych otworów. Zwykle w takim przypadku używa się wody do chłodzenia otworów. Największą powtarzalność uzyskuje się dzięki metodzie o nazwie obróbka skrawaniem CNC, w której maszyna jest podłączona do komputera sterującego jej ruchami.
Toczenie przeprowadza się w sposób odwrotny do frezowania – przedmiot wprowadza się w ruch obrotowy, natomiast ostrze noża jest nieruchome. Nóż posiada przy tym jedno ostrze, którego kształt jest charakterystyczny dla różnych rodzajów pracy. Podobnie jak w innych rodzajach obróbki, toczenie przebiega w trzech fazach – zgrubnej, kształtującej i wykańczającej, która nadaje przedmiotowi ostateczną gładkość. Tokarki to maszyny, na których można przeprowadzić nie tylko toczenie, lecz także inne rodzaje obróbki skrawaniem.
Szlifowanie jest traktowane jako obróbka końcowa, która wygładza powierzchnię materiału. Podczas tego procesu wykorzystuje się ściernicę, taśmę ścierną lub osełki, dzięki którym nadaje się przedmiotowi odpowiednie wymiary i gładką płaszczyznę. Narzędzia do szlifowania mają wiele kształtów i poruszane są na różne sposoby, z których najczęstszy jest ruch obrotowy. Podobnie jak w przypadku innych metod, najpierw stosuje się wyższą gradację materiału ściernego, a następnie coraz mniejsze, co pozwala na szybkie uzyskanie wymaganej gładkości.
Informacje na ten temat znajdują się też na stronie www.galwmet.pl.
Komentarze