W Turcji wdrożono nową technologię w dziedzinie akwakultury w celu pokonania trudnych warunków pogodowych i problemów zanieczyszczenia biologicznego

Tego lata w Cieśninie Dardanele po raz pierwszy w Europie zainstalowano nowatorskie klatki do hodowli ryb wykonane ze stopu miedzi. Klatki, wybrane przez naukowców z uniwersytetów Canakkale Onsekiz Mart oraz New Hampshire, zostały specjalnie zaprojektowane by wyeliminować najczęstsze problemy występujące w hodowli ryb, takie jak zanieczyszczenia biologiczne, uszkodzenia powodowane przez sztormy oraz silne prądy podwodne. Klatki zanurzone są na głębokości 50 metrów i mieszczą 15 tys. szt. okonia morskiego (4,5 tony).

Cieśnina Dardanele jest znana od czasów starożytnej Troi i od zawsze stanowiła wyzwanie dla próbujących ją pokonać śmiałków. Każdego roku występuje tu około 12 sztormów z falami o wysokości od trzech do pięciu metrów. Dodatkowo woda przepływająca pomiędzy morzem Marmara i Egejskim tworzy prąd powierzchniowy w jednym kierunku, a głębinowy w przeciwnym.

Projekt ten bazuje na wynikach uzyskanych m.in. w hodowli ryb Van Diemen Aquaculture w Tasmanii, Australia, gdzie zainstalowano 30 nowych klatek wykonanych ze stopów miedzi. Przyczyniło się to do poprawy warunków sanitarnych, równowagi środowiskowej oraz zwiększenia wydajność hodowli ryb. W oparciu o te wyniki utworzono w Turcji nowe stanowisko badawcze okonia morskiego umieszczone na głębokości 50 metrów z rozmieszczeniem klatek wg siatki 2 x 2. Projekt ma na celu zbadanie zależności pomiędzy wzrostem ryb a ilością podawanej karmy. Oprócz tego badana będzie wytrzymałość klatek oraz monitorowane zanieczyszczenie biologiczne (tzw. biofouling).

Instalacja: dwie klatki o pojemności 150m3 rozmieszczone w systemie 2x2 w wodzie o głębokości 50m
Model klatki z miedzi:	Specyfikacja:
	• 1 klatka wykonana z brązu silikonowego • 1 klatka wykonana ze stopu miedzi i cynku • mieści 15 000 szt. okonia morskiego (Dicentrachus labrax) uzyskanego z tureckiej wylęgarni ryb

Projektanci wybrali siatki ze stopu miedzi z kilku powodów. Przede wszystkim w naturalny sposób hamują one rozwój zanieczyszczeń biologicznych, patogenów i pasożytów, a także usprawniają przepływ i cyrkulację wody oraz pomagają utrzymać wyższy poziom natlenienia, co poprawia stan zdrowotny ryb.

Siatki mają również chronić przed atakami drapieżników takich jak rekiny i foki, na które narażone są hodowle w wodach tej cieśniny. Ich skuteczności dowiodła założona ostatnio hodowla w Chile, gdzie zainstalowano 60 klatek ze stopu miedzi dla przemysłowej hodowli tuńczyka, wykazując, że siatka ze stopu miedzi może chronić przed drapieżnikami i zapobiegać ucieczce ryb.

Siatki ze stopu miedzi są też odporne na korozję, a ich trwałość wynosi pięć lub więcej lat w porównaniu do tradycyjnych rozwiązań, które po kilku miesiącach wymagają czyszczenia. Jest to szczególnie ważne w cieśninie, w której panują bardzo trudne warunki pogodowe. Ponadto, siatka miedziana jest w 100% przetwarzalna. Materiał pochodzący z recyklingu jest używany w produkcji wyrobów z miedzi dodatkowo redukując emisję CO₂ w porównaniu do wyrobu tradycyjnych sieci polimerowych.

Trzy wyzwania stojące przed akwakulturą w 21. wieku: jakość, zdrowie, środowisko

Światowa konsumpcja ryb i owoców morza wzrosła od lat 60-tych o 65% osiągając w 2010 r. 17 kg na głowę¹. Szczególnie popularny jest łosoś. Obecnie prawie połowa żywności ze środowiska wodnego pochodzi z hodowli akwakulturalnych. Największym producentem są Chiny (33 miliony ton rocznie), podczas gdy Europa produkuje 2,3 miliona ton rocznie¹.

Aby zaspokoić zapotrzebowanie, a jednocześnie utrzymać wysoką jakość, sektor akwakultury musi sprostać trzem wyzwaniom: zwiększenie produkcji (w ostatnich 10 latach produkcja wzrosła o 71% i ta tendencja utrzymuje się), poprawa warunków sanitarnych hodowli oraz ograniczenie oddziaływania na środowisko (ochrona środowiska morskiego, zmniejszenie ilości odpadów i poszanowanie bioróżnorodności).

Rozwiązanie dla przyszłości akwakultury

"W przeciwieństwie do innych materiałów, takich jak sieci nylonowe lub powlekane, miedź i jej stopy są w 100% przetwarzalne bez utraty swoich właściwości. Siatki ze stopów miedzi sprawdzają się w trudnych warunkach, a ich czas użytkowania jest dłuższy niż innych materiałów używanych na tradycyjne siatki" wyjaśnia Nigel Cotton, Dyrektor Marketingu w Europejskim Instytucie Miedzi.

Porównanie zanieczyszczeń biologicznych narosłych w okresie czterech miesięcy gospodarstwie rybnym w pobliżu Puerto Montt, Chile.
Siatka polimerowa z powłoką przeciwdziałającą zanieczyszczeniom bilogicznym	Siatka miedziana

W przyszłości miedziane klatki pozwolą przemysłowi rybnemu eksploatować nowe obszary produkcji w Europie, ponieważ ich wytrzymałość na prądy morskie i fale umożliwi hodowlę na odleglejszych wodach przybrzeżnych. Według statystyk Departamentu Rybołówstwa i Akwakultury FAO, krajami o najbardziej rozwiniętej działalności w dziedzinie akwakultury w Europie są: Norwegia, Dania, Wyspy Owcze, Islandia, Hiszpania, Wielka Brytania, Portugalia, Irlandia, Grecja i Turcja.

¹ Dane Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO)