Hartowanie zwykłe
BODYCOTE POLSKA SP. Z O.O.
tel.: 34 365 50 35
https://www.bodycote.com/pl
e-mail: [email protected]
Hartowanie zwykłe
Nazywane również hartowaniem martenzytycznym, objętościowym, to obróbka cieplna pozwalająca uzyskać wysoką twardość/wytrzymałość stali. Obejmuje austenityzację, szybkie chłodzenie i odpuszczanie w celu zachowania struktury odpuszczonego martenzytu lub bainitu.
Korzyści
W zależności od gatunku stali istnieją różne zalety hartowania:
Stale narzędziowe: żądane cechy wysokiej twardości, odporności na zużycie i skrawalność można uzyskać dzięki hartowaniu.
Stale martenzytyczne: te stale uzyskują maksymalną odporność na korozję tylko przez hartowanie.
Dla wszystkich gatunków stali: podczas kształtowania części (odbywającego się przed obróbką cieplną) materiał jest stosunkowo miękki, a więc łatwy do obróbki skrawaniem.
Aplikacje i materiały
Stale inżynieryjne:
Dane procesowe
Opisany tutaj proces jest typowym hartowaniem zwykłym, co oznacza, że skład chemiczny obrabianej stalowej części nie powinien ulec zmianie w trakcie procesu.
Bezpośrednie hartowanie jest najczęściej stosowaną metodą utwardzania stali.
Pierwszym krokiem jest stopniowe nagrzewanie do temperatury hartowania (austenityzacji) wynoszącej, w zależności od gatunku stali, od 800 do 1220°C. W temperaturze od 730 do 900°C (w zależności od gatunku stali) następuje przekształcenie mikrostruktury w austenit (przemiana alotropowa).
Drugim krokiem jest wygrzewanie (austenityzacja) w zadanej temperaturze w celu jednoczesnego całkowitego wyrównania temperatury na przekroju części oraz przekształcenia mikrostruktury w jednorodny austenit ( z rozpuszczeniem występujących składników strukturalnych). NB, powoduje to zmniejszenie objętości właściwej.
Trzecim krokiem jest szybkie chłodzenie części bezpośrednio z temperatury austenityzacji w jednorodnym, odpowiednio dobranym medium. W zależności od hartowności stali i wymiarów detalu może nim być woda, ciekła sól, olej, zawiesina polimerowa, powietrze lub azot, wodór, hel pod wysokim ciśnieniem z wymuszonym obiegiem. Szybkość chłodzenia musi być wystarczająco duża, aby zapobiec przekształceniu materiału z powrotem do wyjściowej miękkiej struktury. Czyli chłodzenie musi przebiegać z zachowaniem minimalnej krytycznej szybkości chłodzenia by nie doszło do przemian dyfuzyjnych w obrabianym materiale.